Osoby współuzależnione są niedojrzałe lub dziecinne w
takim stopniu, że przeszkadza im to w życiu.
Według Diland’s Medical Dictionary proces
chorobowy to ,,ściśle określony proces cechujący się charakterystycznym łańcuchem
symptomów. Może on obejmować całe ciało lub jakakolwiek jego część, a jego
etiologia, patologia i rokowanie mogą być znane lub nieznane.”
Łańcuch charakteryzujący współuzależnienie nazywam symptomami
rdzennymi lub pierwotnymi; określają one stopień, w jakim
osoby współuzależnione nie są wstanie nawiązać zdrowych stosunków z
samymi sobą. Oto wykaz pierwotnych lub rdzennych symptomów współuzależnienia:
1. Trudność w doznawaniu poczucia własnej wartości,
czyli trudność w kochaniu samego siebie.
2. Trudność w wytyczaniu granic miedzy sobą a
innymi ludźmi, czyli trudność w chronieniu własnej osobowości.
3. Trudność we właściwym poznaniu obiektywnej prawdy o
sobie, czyli trudność w określeniu kim się jest i w jaki sposób dzielić się sobą z
innymi.
4. Trudność we właściwym adresowaniu swoich dorosłych
potrzeb i pragnień,
czyli trudność w troszczeniu się o siebie.
czyli trudność w troszczeniu się o siebie.
5. Trudność w doświadczaniu i wyrażaniu obiektywnej
prawdy o sobie z umiarem,
czyli trudność we właściwym przeżywaniu swojego wieku i
różnych zewnętrznych okoliczności.
Prócz tego występuje również pięć drugorzędnych
objawów, które ujawniają, w jaki sposób osoby
współuzależnione uważają zachowanie innych ludzi za przyczynę swoich
własnych niepowodzeń w zbudowaniu zdrowych z nimi stosunków.
Te błędne opinie, znajdujące wyraz w symptomach
wtórnych, stwarzają osobom
uzależnionym trudność w stosunkach z innymi ludźmi,
ale w istocie wyrastają z rdzennego problemu, jakim jest niezdrowy stosunek do
samego siebie.
Te pięć symptomów wtórnych to:
1) wadliwe umiejscowienie roli kierowniczej,
2) oburzenie,
3) upośledzona duchowość,
4) różne uzależnienia lub
schorzenia psychiczne czy fizyczne,
5) kłopoty z
nawiązaniem bliskiego, poufałego kontaktu z partnerem.
Pia Mellody „Toksyczna Miłość”
