W czasach plemiennych, istoty ludzkie polegały wyłącznie na swojej inteligencji fizycznej (PQ). Skupiały się na wyborze pomiędzy walką a ucieczką. Sukcesem było przetrwanie.W czasach rewolucji przemysłowej potencjałem była ludzka inteligencja. Mierzono ją i jej poziom określono jako iloraz inteligencji (IQ). W epoce industrialnej regułą było: pójść do szkoły, dobrze się w niej uczyć, znaleźć pewną, stałą pracę, najlepiej z pakietem dodatkowych świadczeń i dożyć emerytury. Mądre dzieci zostawały lekarzami i prawnikami. Odnosiły sukcesy i zarabiały mnóstwo pieniędzy. W epoce informacyjnej reguły uległy zmianie. Sukces, sława i pieniądze to domena sportowców, aktorów i muzyków.
Już nie mamy epoki industrialnej, zastąpiła ją epoka informacyjna. Wymaga ona od nas nowych umiejętności, inteligencji emocjonalnej (EQ). Do osiągnięcia sukcesu potrzeba dodatkowo, osobistych kompetencji, polegających na rozpoznawania i używania emocji własnych oraz innych osób.
Zbliżamy się do nowej epoki, w której koniecznością będzie otwarcie się na nowe wartości, naszej inteligencji duchowej SQ. Dotyczą odpowiedzi na pytanie o sens ludzkiej egzystencji. Sens życia, w kontekście duchowym, ale nie religijnym. Inteligencja duchowa reprezentuje się w sferze relacji człowieka ze światem, gdy uznajemy, że istnieje coś większego, niż my wszyscy razem wzięci.
SQ > EQ > IQ > PQ
SQ – inteligencja duchowa
EQ – inteligencja emocjonalna
IQ – inteligencja intelektualna
PQ – inteligencja fizyczna
Standard, Sadhu i Painter w artykule „Ocena duchowości w poradnictwie” piszą:
„duchowość zawiera koncepcje takie, jak transcendencja, samoaktualizacja, znaczenie i sens, całość, równowaga, świętość, uniwersalność i poczucie istnienia siły wyższej. Chociaż w religijności także występują wszystkie te konstrukty, zazwyczaj przyjmuje się, że zawiera ona również przynależność do zinstytucjonalizowanej organizacji, podczas gdy duchowość jest opisywana jako doświadczenie szersze, bardziej subiektywne, lecz zarazem bardziej uniwersalne.”
EQ (według definicji Golemana) koncentruje się na: świadomości siebie, samoorganizacji, świadomości społecznej i zarządzaniu związkami.
SQ (według Jasbindar Singh) odpowiada za:
- znaczenie i cel – pozwala zrozumieć co tak naprawdę daje Ci satysfakcję, poczucie spełnienia i wrażenie, że „to jest to, co chcę robić”,
- wizje i wartości – pozwala rozwinąć w sobie wizję, jak powinno wyglądać nasze życie, podkreśla rolę zaangażowania, służby, jedności, nieegoistycznego działania i dążenia do zmian,
- poczucie więzi na zewnątrz i wewnątrz – chodzi o harmonijne, twórcze i pełne szacunku wyrażanie siebie w szerszym świecie, swoich darów i osobistych talentów, a także świadomość istnienia innych i poczucie, że w świecie liczy się coś więcej niż tylko twoja osoba. Trzeba zrozumieć, że choć działania mogą się wydawać niezależne, to zawsze mają wpływ na otoczenie, a otoczenie na działania,
- praktyki – rytuały, obrzędy i codzienne działania mając na celu dotarcie do duchowego wymiaru życia i pielęgnowanie tej więzi.
Wszelkie prace, jakie robimy dla siebie w celu utrzymanie dobrego nastroju, poczucia siły i bycia na czasie, rozwijają naszą inteligencję duchową. Emocje, takie jak lęk i frustracja, czy poczucie beznadziejności odbierają spokój i poczucie sensu życia. Możemy i musimy się im przeciwstawiać. Do dyspozycji są narzędzia, które prezentowałam w poprzednich postach: praca z cieniem, Arkusz Radykalnego Wybaczania, 13 kroków i 3 listy. Wszystkie narzędzia są skuteczne, ale trzeba je systematycznie stosować.
